TIMES FLY WHEN YOU ARE HAVING FUN!
Blijf op de hoogte en volg Renate
22 Mei 2016 | Suriname, Paramaribo
De titel zegt het al…. De tijd vliegt hier! We gaan nu onze achtste week in, zaterdag nog 5 weken en dan gaan we alweer naar huis. Ik moet zeggen dat ik hier echt aan het genieten ben, de afgelopen weken besef ik dat steeds meer. Ik heb veel meegemaakt de afgelopen weken, ik zal in het kort samenvatten!
Bevrijdingsfestival
Een week voor Bevrijdingsdag waren wij aan het eten in café Loco. Café loco zit aan het begin van onze straat. De eigenaar van café Loco vroeg of het een leuk idee was om iets met Bevrijdingsdag te organiseren. Wij zeiden meteen dat dat een leuk idee was, omdat je in NL ook altijd iets doet op Bevrijdingsdag, naar een festival of naar de kroeg etc. Er werd dus een evenement georganiseerd op 5 mei ‘’Bevrijdingsfestival’’. Het begon vanaf 19:00. Omdat wij ondertussen al aan het Surinaamse klimaat gewend zijn (ik spreek voor mezelf) konden we ook wel even wat later gaan. We gingen samen met onze huisgenoten. Wij kwamen aan en het was erg rustig.. later stroomde wat meer mensen binnen en het was een leuke avond!
Dolfijnentour
Op vrijdag 6 mei gingen Kelly, Carlijn en ik de dolfijnentour doen. Eigenlijk zouden we deze de week daarvoor al doen, maar omdat wie die dag al 3 keer doorweekt thuis waren we gekomen en het nog steeds regende, hadden we deze verplaatst naar 6 mei. De dolfijnentour vond pas in de middag plaats, dus in de ochtend hebben we even kunnen relaxen en zijn we even naar de stad geweest :). Voor de dolfijnentour moesten we met de taxi naar Leonsberg, dit was ongeveer 20 a 30 minuten rijden. De laatste tijd zijn de taxi’s moeilijk bereikbaar en komen ze laat aan.. dus wij waren bang dat we te laat aan zouden komen. Maar NO SPANG, take it easy! Het is Suriname, maakt dus niet uit of je om 16:00 uur vertrekt of een halfuur later.
We gingen dolfijnen spotten op de Commewijnerivier. De Commewijnerivier is een rivier in het district Commewijne. De rivier ontspringt in de bergen van het district Commewijne. Vanuit hier stroomt de rivier richting het noorden waar hij uiteindelijk uitmondt in de Atlantische Oceaan, samen met de rivier Suriname, ter hoogte van Nieuw-Amsterdam. De gids die mee was, was een erg aardige man met humor. De mensen die mee waren, waren ook leuk. Een man had bedacht dat je misschien moest gaan zingen en dat de dolfijnen dan tevoorschijn zouden komen (zie filmpje op FB). Het werkte want de dolfijnen kwamen inderdaad tevoorschijn, maar daarvoor hadden we er al meerdere gezien hoor! We waren langs Nieuw-Amsterdam gekomen en zijn op een oude plantage geweest. De plantage, wat nu een dorpje is, was zo mooi! Het straalde heel veel rust uit. We hebben gezien hoe een man bezig was om zijn vangst schoon te maken en zijn gekeken in zijn vissershutje. In dit dorpje hebben we ook een kaaiman gezien en de gids had zijn eigen slang mee. Carlijn en Kelly durfde dit vast te houden, maar ik hield het bij kijken. Er was een schildpad en die heb ik wel vastgehouden!
Fort Zeelandia
Op zondag 8 mei gingen Dorien, Kelly, Nancy en ik naar Fort Zeelandia. Nancy is de zus van Kelly en die was de avond daarvoor aangekomen. Ze bleef hier 2 weken. Fort Zeelandia is een voormalig Nederlands fort in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, aan de linkeroever van de Surinamerivier. Het fort ontstond in het begin van de 17e eeuw, toen Nederlandse kolonisten een handelsvestiging stichtten nabij het indianendorp Parmurbo, het latere Paramaribo. Om de nederzetting te verdedigen werd een versterking aangelegd. Dit was een educatief dagje en om deze dag goed af te sluiten hebben we in de avond Roti gegeten.
Stage
In de week van 9 mei t/m 12 mei heb ik gewoon stagegelopen. Ik vind mijn stage erg leuk, maar vaak confronterend dat ik zo weinig voor ze kan doen. Ik ben er maar drie maanden. Ik merk wel dat de leerkrachten en het zorgteam graag mijn opvattingen en ideeën willen. Dit vind ik fijn. Ik heb in deze week supervisie gehad met mijn begeleider van school. Supervisie hielden we via skype. Ik merk dat ik me door de ervaring hier in Suriname, mijn eigen normen en waarden als SPH-er ga ontwikkelen. Ik besef hoe ik als SPH-er over bepaalde situaties nadenken en hoe ik het zou willen oplossen. Ik denk vooral aan het positieve, maar om hiermee door te dringen bij leerkrachten op deze stage is lastig..
Apiapaati
Vrijdag 13 mei t/m maandag 16 mei waren we op trip. We gingen met zijn allen, onze 4 huisgenoten Kelly, Nancy en ik. Het was echt zoooooooooooooooooooo leuk! Ik wilde deze trip wel elk weekend! We vertrokken op vrijdag. We moesten op 7:00 bij het kantoor van SUforyou zijn, we vertrokken uiteindelijk om 08:00. Geeft niet: NO SPANG! Take it easy! We moesten 4 uur met de bus en daarna nog 3 uur met de boot naar Apiapaati. Apiapaati is het eiland van Fred, Fred is de gids. Fred zijn familie woont daar. Je moet het zien als een heel groot erf, waar zijn familie woont. Naast Apiapaati liggen omliggende dorpjes, op een ander eiland. We kwamen aan op Apiapaati en dit was even een dag om verder te chillen, dat hebben we ook gedaan! Lekker in onze hangmat en gezwommen. Op zaterdag gingen we naar het dorpje waar Fred gewoond heeft en gingen we de jungle in. In dit dorp is ook de medische post (erg handig om dat te weten) en vertelde hij kort een paar dingen, we mochten niets vragen want dit gingen we de dag daarna verder bezoeken. We hebben heel lang in de jungle gelopen. Echt mooi om te zien hoe erg leefbaar zo’n jungle is. Jonge bomen, oude bomen, grote bomen, kleine bomen en zoveel groen. Een echt avontuur! Aan het einde van de jungle was de ananasberg en deze hebben we beklommen. Hier hebben we uitgerust en konden we over de hele jungle kijken. We gingen weer teruglopen en in het dorpje gingen we eten. Na het eten gingen we naar de stroomversnellingen en daar gingen we op rotsen klimmen, zwemmen en met een band achter de boot. Ik voelde me kind, ik hou van wateractiviteiten dus dit was echt leuk! In de avond hebben we spelletjes gedaan op Apiapaati en gedanst rond het kampvuur want de jongens hadden gemaakt.
Er is een reden waarom ik de bijnaam ‘’handige harry’’ had gekregen… De begeleiding en de groep van deze tour hebben geweten ook waarom dat was. Ik ging ’s nachts naar de wc, verstandig met mijn zaklamp op weg, omdat het heel donker was. Terwijl ik onderweg was, scheen ik de zaklamp op de grond om te kijken waar ik liep en of ik niet ergens in zou stappen. Ik wist dat er op een bepaald punt een opstapje zou zijn, dus daar zocht ik naar. Ik vergat alleen dat er een dak was, en liep met mijn hoofd tegen dit dak aan.. Het dak was gemaakt van aluminium en veerde dus niet terug. Ik wist meteen dat ik een gat in mijn hoofd zou hebben. Ik dacht alleen niet aan de pijn, maar aan al het bloed dat uit mijn hoofd stroomde. Ik had iemand wakker gemaakt, die als begeleiding mee was en hij had de gids gewaarschuwd. De gids heeft de eerste hulp verleend, door er een gaasje en tape op te plakken. Ik ging daarna met 3 Surinaamse jongens (van de begeleiding) naar de medische post, de medische post had ik die dag al gezien, dus ik wist dat het een stukje varen was. Ik was blij dat deze jongens mee waren, want ze hebben de pijn verzacht door hun humor. Bij de dokter aangekomen, moest de dokter nog uit zijn bed gebeld worden. De dokter kwam uiteindelijk aan en die heeft de wond gehecht en dat heeft hij serieus goed gedaan! Morgen gaan Kelly en ik naar de dokter in de stad, om de hechtingen eruit te halen. Er zal een mooi litteken opkomen, maar dit zal een herinnering zijn aan een ongelooflijk mooi weekend!
Zondag kregen we een rondleiding in de dorpjes en gingen we daarna naar een stroomversnelling. We konden hier heeerlijk in de zon en het water zitten. Je zult begrijpen, dat ik vaak op de foto’s te zien ben met een pet op, dit was voor mijn wond. Ik was zondag op tijd naar bed gegaan, omdat ik heel erg moe was en hoofdpijn had.
Maandag gingen we weer terug naar Paramaribo. Ik heb ondanks het gat in mijn hoofd ontzettend genoten van dit weekend. De omgeving was zo mooi, echt een vakantie!
Bigi pan
Dinsdag hadden Kelly, Nancy en ik een ‘’rustdag’’. Woensdag gingen we namelijk alweer op trip. We gingen naar Bigi Pan. We moesten heeeeeeeeel lang in de auto zitten. We zijn door allemaal verschillende districten en plekken gereden. Bigi pan ligt in het district Nickerie. Bigi Pan ligt is een moerasgebied. We hebben hier vogels gespot en vissen gevangen. Het was de bedoeling om de vissen in netten te vangen, maar ik was er erg goed in om ze tegen me aan te laten springen. Van de 6 vissen die spontaan de boot in sprongen, zijn er wel 4 tegen mij aangekomen. We hebben allemaal verschillende vogels gezien, van de rode ibus t/m een zilverreiger. De mensen die deze tour begeleidden waren Javanen. Ze hadden heeeerlijk eten voor ons gekookt. In de avond gingen we op kaaimannentocht. En jahoooor, mijn angst overwonnen ik heb er een vastgehouden!!!!!! We sliepen in een hutje op het water. Het regende en waaide heel hard die nacht, dus het was ijskoud. Alles was namelijk open. Donderdagochtend had de eigenaresse de visnetten opgehaald en was ze deze aan het klaar maken. Wij gingen naar het modderbad. Mijn hoofd mocht niet nat worden door mijn wond, dus kon ik niet in de waterval springen. Het modderbad was echt een leuke ervaring en we hebben er ook leuke foto’s van. Onze lunch bestond uit de zelf gevangen vis, heerlijk. We gingen rond 14:00 weer terug met de boot naar de kant en daarna hebben we nog 6 uur in de auto gezeten… de gids kon niet harder rijden omdat hij niet zoveel benzine meer had.
Vrijdag 20 mei was de laatste dag dat Nancy hier was. We zijn naar het zwembad geweest in hotel Krasnapolsky. Je moet hier 40 srd betalen en dan kan je zwemmen en krijg je een lunch. Dit was even een chill dagje. Nancy werd in de avond opgehaald door onze huisbaas en Kelly ging met haar mee naar Zanderij. Het was ontzettend gezellig met Nancy en het was jammer dat ze weer naar huis moest! Ik heb toen bij Carlijn en Dorien gegeten en hun een beetje geholpen om hun huis op te ruimen. Zij gaven in de avond een feestje, omdat Iris jarig was en dit hun laatste avond was. Ik heb thuis gewacht op Kelly en we zijn samen naar de meiden gegaan. Het was erg gezellig bij ze en we zijn daarna nog uit geweest, een hele leuke avond! De meiden zijn zaterdag naar huis gegaan, we hebben een hele leuke tijd met ze gehad!
Zaterdag gaan Kelly en ik naar een ander huis, waar nu nog 2 studenten zijn. We vinden het niet fijn om alleen in een huis te moeten zitten en we zoeken graag de gezelligheid op.
Zo dit was even voor nu. Ik laat snel weer wat van me horen. Ik ga me nu weer focussen op stage en mijn schoolverslagen. Dit weekje ‘’vakantie’’ is nu voorbij. Morgen ga ik naar de dokter en dinsdag ga ik weer naar stage.
Liefs Renate
Bevrijdingsfestival
Een week voor Bevrijdingsdag waren wij aan het eten in café Loco. Café loco zit aan het begin van onze straat. De eigenaar van café Loco vroeg of het een leuk idee was om iets met Bevrijdingsdag te organiseren. Wij zeiden meteen dat dat een leuk idee was, omdat je in NL ook altijd iets doet op Bevrijdingsdag, naar een festival of naar de kroeg etc. Er werd dus een evenement georganiseerd op 5 mei ‘’Bevrijdingsfestival’’. Het begon vanaf 19:00. Omdat wij ondertussen al aan het Surinaamse klimaat gewend zijn (ik spreek voor mezelf) konden we ook wel even wat later gaan. We gingen samen met onze huisgenoten. Wij kwamen aan en het was erg rustig.. later stroomde wat meer mensen binnen en het was een leuke avond!
Dolfijnentour
Op vrijdag 6 mei gingen Kelly, Carlijn en ik de dolfijnentour doen. Eigenlijk zouden we deze de week daarvoor al doen, maar omdat wie die dag al 3 keer doorweekt thuis waren we gekomen en het nog steeds regende, hadden we deze verplaatst naar 6 mei. De dolfijnentour vond pas in de middag plaats, dus in de ochtend hebben we even kunnen relaxen en zijn we even naar de stad geweest :). Voor de dolfijnentour moesten we met de taxi naar Leonsberg, dit was ongeveer 20 a 30 minuten rijden. De laatste tijd zijn de taxi’s moeilijk bereikbaar en komen ze laat aan.. dus wij waren bang dat we te laat aan zouden komen. Maar NO SPANG, take it easy! Het is Suriname, maakt dus niet uit of je om 16:00 uur vertrekt of een halfuur later.
We gingen dolfijnen spotten op de Commewijnerivier. De Commewijnerivier is een rivier in het district Commewijne. De rivier ontspringt in de bergen van het district Commewijne. Vanuit hier stroomt de rivier richting het noorden waar hij uiteindelijk uitmondt in de Atlantische Oceaan, samen met de rivier Suriname, ter hoogte van Nieuw-Amsterdam. De gids die mee was, was een erg aardige man met humor. De mensen die mee waren, waren ook leuk. Een man had bedacht dat je misschien moest gaan zingen en dat de dolfijnen dan tevoorschijn zouden komen (zie filmpje op FB). Het werkte want de dolfijnen kwamen inderdaad tevoorschijn, maar daarvoor hadden we er al meerdere gezien hoor! We waren langs Nieuw-Amsterdam gekomen en zijn op een oude plantage geweest. De plantage, wat nu een dorpje is, was zo mooi! Het straalde heel veel rust uit. We hebben gezien hoe een man bezig was om zijn vangst schoon te maken en zijn gekeken in zijn vissershutje. In dit dorpje hebben we ook een kaaiman gezien en de gids had zijn eigen slang mee. Carlijn en Kelly durfde dit vast te houden, maar ik hield het bij kijken. Er was een schildpad en die heb ik wel vastgehouden!
Fort Zeelandia
Op zondag 8 mei gingen Dorien, Kelly, Nancy en ik naar Fort Zeelandia. Nancy is de zus van Kelly en die was de avond daarvoor aangekomen. Ze bleef hier 2 weken. Fort Zeelandia is een voormalig Nederlands fort in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, aan de linkeroever van de Surinamerivier. Het fort ontstond in het begin van de 17e eeuw, toen Nederlandse kolonisten een handelsvestiging stichtten nabij het indianendorp Parmurbo, het latere Paramaribo. Om de nederzetting te verdedigen werd een versterking aangelegd. Dit was een educatief dagje en om deze dag goed af te sluiten hebben we in de avond Roti gegeten.
Stage
In de week van 9 mei t/m 12 mei heb ik gewoon stagegelopen. Ik vind mijn stage erg leuk, maar vaak confronterend dat ik zo weinig voor ze kan doen. Ik ben er maar drie maanden. Ik merk wel dat de leerkrachten en het zorgteam graag mijn opvattingen en ideeën willen. Dit vind ik fijn. Ik heb in deze week supervisie gehad met mijn begeleider van school. Supervisie hielden we via skype. Ik merk dat ik me door de ervaring hier in Suriname, mijn eigen normen en waarden als SPH-er ga ontwikkelen. Ik besef hoe ik als SPH-er over bepaalde situaties nadenken en hoe ik het zou willen oplossen. Ik denk vooral aan het positieve, maar om hiermee door te dringen bij leerkrachten op deze stage is lastig..
Apiapaati
Vrijdag 13 mei t/m maandag 16 mei waren we op trip. We gingen met zijn allen, onze 4 huisgenoten Kelly, Nancy en ik. Het was echt zoooooooooooooooooooo leuk! Ik wilde deze trip wel elk weekend! We vertrokken op vrijdag. We moesten op 7:00 bij het kantoor van SUforyou zijn, we vertrokken uiteindelijk om 08:00. Geeft niet: NO SPANG! Take it easy! We moesten 4 uur met de bus en daarna nog 3 uur met de boot naar Apiapaati. Apiapaati is het eiland van Fred, Fred is de gids. Fred zijn familie woont daar. Je moet het zien als een heel groot erf, waar zijn familie woont. Naast Apiapaati liggen omliggende dorpjes, op een ander eiland. We kwamen aan op Apiapaati en dit was even een dag om verder te chillen, dat hebben we ook gedaan! Lekker in onze hangmat en gezwommen. Op zaterdag gingen we naar het dorpje waar Fred gewoond heeft en gingen we de jungle in. In dit dorp is ook de medische post (erg handig om dat te weten) en vertelde hij kort een paar dingen, we mochten niets vragen want dit gingen we de dag daarna verder bezoeken. We hebben heel lang in de jungle gelopen. Echt mooi om te zien hoe erg leefbaar zo’n jungle is. Jonge bomen, oude bomen, grote bomen, kleine bomen en zoveel groen. Een echt avontuur! Aan het einde van de jungle was de ananasberg en deze hebben we beklommen. Hier hebben we uitgerust en konden we over de hele jungle kijken. We gingen weer teruglopen en in het dorpje gingen we eten. Na het eten gingen we naar de stroomversnellingen en daar gingen we op rotsen klimmen, zwemmen en met een band achter de boot. Ik voelde me kind, ik hou van wateractiviteiten dus dit was echt leuk! In de avond hebben we spelletjes gedaan op Apiapaati en gedanst rond het kampvuur want de jongens hadden gemaakt.
Er is een reden waarom ik de bijnaam ‘’handige harry’’ had gekregen… De begeleiding en de groep van deze tour hebben geweten ook waarom dat was. Ik ging ’s nachts naar de wc, verstandig met mijn zaklamp op weg, omdat het heel donker was. Terwijl ik onderweg was, scheen ik de zaklamp op de grond om te kijken waar ik liep en of ik niet ergens in zou stappen. Ik wist dat er op een bepaald punt een opstapje zou zijn, dus daar zocht ik naar. Ik vergat alleen dat er een dak was, en liep met mijn hoofd tegen dit dak aan.. Het dak was gemaakt van aluminium en veerde dus niet terug. Ik wist meteen dat ik een gat in mijn hoofd zou hebben. Ik dacht alleen niet aan de pijn, maar aan al het bloed dat uit mijn hoofd stroomde. Ik had iemand wakker gemaakt, die als begeleiding mee was en hij had de gids gewaarschuwd. De gids heeft de eerste hulp verleend, door er een gaasje en tape op te plakken. Ik ging daarna met 3 Surinaamse jongens (van de begeleiding) naar de medische post, de medische post had ik die dag al gezien, dus ik wist dat het een stukje varen was. Ik was blij dat deze jongens mee waren, want ze hebben de pijn verzacht door hun humor. Bij de dokter aangekomen, moest de dokter nog uit zijn bed gebeld worden. De dokter kwam uiteindelijk aan en die heeft de wond gehecht en dat heeft hij serieus goed gedaan! Morgen gaan Kelly en ik naar de dokter in de stad, om de hechtingen eruit te halen. Er zal een mooi litteken opkomen, maar dit zal een herinnering zijn aan een ongelooflijk mooi weekend!
Zondag kregen we een rondleiding in de dorpjes en gingen we daarna naar een stroomversnelling. We konden hier heeerlijk in de zon en het water zitten. Je zult begrijpen, dat ik vaak op de foto’s te zien ben met een pet op, dit was voor mijn wond. Ik was zondag op tijd naar bed gegaan, omdat ik heel erg moe was en hoofdpijn had.
Maandag gingen we weer terug naar Paramaribo. Ik heb ondanks het gat in mijn hoofd ontzettend genoten van dit weekend. De omgeving was zo mooi, echt een vakantie!
Bigi pan
Dinsdag hadden Kelly, Nancy en ik een ‘’rustdag’’. Woensdag gingen we namelijk alweer op trip. We gingen naar Bigi Pan. We moesten heeeeeeeeel lang in de auto zitten. We zijn door allemaal verschillende districten en plekken gereden. Bigi pan ligt in het district Nickerie. Bigi Pan ligt is een moerasgebied. We hebben hier vogels gespot en vissen gevangen. Het was de bedoeling om de vissen in netten te vangen, maar ik was er erg goed in om ze tegen me aan te laten springen. Van de 6 vissen die spontaan de boot in sprongen, zijn er wel 4 tegen mij aangekomen. We hebben allemaal verschillende vogels gezien, van de rode ibus t/m een zilverreiger. De mensen die deze tour begeleidden waren Javanen. Ze hadden heeeerlijk eten voor ons gekookt. In de avond gingen we op kaaimannentocht. En jahoooor, mijn angst overwonnen ik heb er een vastgehouden!!!!!! We sliepen in een hutje op het water. Het regende en waaide heel hard die nacht, dus het was ijskoud. Alles was namelijk open. Donderdagochtend had de eigenaresse de visnetten opgehaald en was ze deze aan het klaar maken. Wij gingen naar het modderbad. Mijn hoofd mocht niet nat worden door mijn wond, dus kon ik niet in de waterval springen. Het modderbad was echt een leuke ervaring en we hebben er ook leuke foto’s van. Onze lunch bestond uit de zelf gevangen vis, heerlijk. We gingen rond 14:00 weer terug met de boot naar de kant en daarna hebben we nog 6 uur in de auto gezeten… de gids kon niet harder rijden omdat hij niet zoveel benzine meer had.
Vrijdag 20 mei was de laatste dag dat Nancy hier was. We zijn naar het zwembad geweest in hotel Krasnapolsky. Je moet hier 40 srd betalen en dan kan je zwemmen en krijg je een lunch. Dit was even een chill dagje. Nancy werd in de avond opgehaald door onze huisbaas en Kelly ging met haar mee naar Zanderij. Het was ontzettend gezellig met Nancy en het was jammer dat ze weer naar huis moest! Ik heb toen bij Carlijn en Dorien gegeten en hun een beetje geholpen om hun huis op te ruimen. Zij gaven in de avond een feestje, omdat Iris jarig was en dit hun laatste avond was. Ik heb thuis gewacht op Kelly en we zijn samen naar de meiden gegaan. Het was erg gezellig bij ze en we zijn daarna nog uit geweest, een hele leuke avond! De meiden zijn zaterdag naar huis gegaan, we hebben een hele leuke tijd met ze gehad!
Zaterdag gaan Kelly en ik naar een ander huis, waar nu nog 2 studenten zijn. We vinden het niet fijn om alleen in een huis te moeten zitten en we zoeken graag de gezelligheid op.
Zo dit was even voor nu. Ik laat snel weer wat van me horen. Ik ga me nu weer focussen op stage en mijn schoolverslagen. Dit weekje ‘’vakantie’’ is nu voorbij. Morgen ga ik naar de dokter en dinsdag ga ik weer naar stage.
Liefs Renate
-
31 Mei 2016 - 12:14
Karin Hulsebosch:
Hoi Renate,
Wat hebben jullie weer een hoop meegemaakt en wat genieten jullie daar!
Ik heb weer genoten van je reisverslag en wens je natuurlijk de laatste 5 weken heel veel plezier en ik kijk weer uit naar je volgende verslag.
Hartelijke groeten en liefs van Karin.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
